İçim yakar durur bir garip his
Bir haykırış, hıçkırık, özleyiş
Sardı etrafı yine dumanlı bir sis
Kime kıydın yine sen ey paris
Ne hayaller yıktın,
Ne canlar bıktırdın
Nice yıllar kandırdın,
Ölümüne saldırdın,
Kapılarını açtın bana,
Kapattın açmadın bir daha
Kıydın canıma,
Görmedim senden hiç bir vefa,
Dostlarıma karıma çocuklarıma,
Etmeden bir veda
Bir sevgiyi paylaşmaktı
İçime sığmayan,
Sana derdimi anlatmaktı
Bir benim olmayan,
Boşa söylemedik bu türküleri
Halen anlaşılmayan,
Nice sazlar kırıldı,
Nice yürekler yarıldı,
Kalbim yanar sızladı,
Pariste bana daraldı
Sanamı kaldı ey paris bana vurmak
Ecel olup karşımda dikili durmak
Sanamı kaldı ey hasretimin çilesi paris
Kalbimi daraltıp canımı almak
Ben gittim mahşerin açıldığı yolda
Hesapların bir bir verildiği kolda
Selam olsun benden arkadaşa dosta
Beni cekemeyen saldıran ahbablara
Bulusacağız elbet hesap kapısında
Bir adım değildir okunan, mezar taşımda
Bir şiir Öcal’dan,
Ahmet Kaya anısına
Şiir: Özkan Öcal
©opyright by Özkan Öcal
Tüm hakları saklıdır
03/05/2008
15:15
